നമ്മുടെ നാട്ടില്‍ പള്ളിലച്ചന്മാരുടെ രീതികള്‍ പലതാണ്.. ചിലര്‍ ശാട്ട്യകാര്‍, പ്രസംഗകര്‍, എഴുത്തുകാര്‍, വെറുതെ സമയം കൊല്ലുന്നവര്‍, എന്നാല്‍ അവര്‍ സേവനവും സ്നേഹവും മുതല്‍ കൂട്ടാക്കി ഇശ്വര സഷാത്കാരം അവനിലും മറ്റുള്ളവരിലും പേറി ജീവിക്കേണ്ട ഭാരിച്ച ഉത്തരവാദിത്തം ഉള്ളവരാണ്. നമ്മുക്ക് അവരുടെ ജീവിതാവസ്ഥ ചിന്തകള്‍ അല്ല ഇതിലെ ഇതിസാരം പകരം ഒരു ചെറു- ജീവിത- മാറ്റ ചിന്തയെ കാട്ടല്‍ ആണ്‌. നമ്മുക്കും ചില വഴി മാറ്റല്‍ ഉണ്ടാക്കാം, വഴിതിരികള്‍ ഉണ്ടാകാം... ഒരികല്‍ ഒരു ഹിന്ദു ചെരുപ്പകാരിയായ ഭാര്യ തന്‍റെ കൂട്ടാളിയായി കിട്ടിയ ഭര്‍ത്താവിന്‍റെ ദുശീലം കൊണ്ട് പൊറുതി മുട്ടി അവസാനം നമ്മുടെ കഥാ നായകനായ പള്ളിലച്ചന്റെ അടുകല്‍.. ഒരു മനസമാധാനത്തിനു വന്ന് പറഞ്ഞു.. അച്ചോ അച്ഛന്‍റെ പണി എന്തുവാ.. ഇവിടെ ഇങ്ങനെ കുത്തിയിരുന്നാല്‍ മതിയല്ലോ? ഞങ്ങളെ പറ്റി ഒരു ചിന്തയും ഇല്ലല്ലോ? ആ കത്തനാര്‍ക്ക് വെടികൊണ്ട പന്നിയെപോലെ അന്ധാളിച്ചു നില്കാനെ കഴിഞ്ഞുള്ളൂ.. അല്ല കുട്ടിയെ പള്ളില്ലോന്നും കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ... ദാ കിടക്കുന്നു.. അച്ഛനെന്നെ പള്ളില്‍ ആക്കുന്ന പരിപാടിയെ അറിയുള്ളു... നീ അന്നേരം എന്‍റെ ആട്ടിന്‍ പരിധിക്കു പുറത്താണല്ലോ... ? എന്തായാലും കാര്യം പറ... കഴിഞ്ഞ ദിവസം ഒതുതീര്‍പ്പക്കാന്‍ സ്വൊന്തം പരിധിക്കു പോയപ്പോള്‍ കിട്ടിയ പുളിച്ച ചീത്ത വിളിയുടെ അല ഇപ്പോഴും കാതില്‍ തളം കെട്ടി കിടക്കുന്നു.. അതുംമല്ല അന്ന് കിട്ടിയ ഒരു തള്ളല്‍ ഒരു മയവും ഇല്ലാത്തതും ആയിരുന്നു.. ഇന്നി അന്ന്യ ജാതികാരില്‍ നിന്നും അടി വാരിക്കെട്ടിയാലെ കര്‍ത്താവിനു മതിയാകുന്നെങ്കില്‍ അതെന്തിന് നാം തടുക്കുന്നു എന്ന ഭാവേന ചോദിച്ചു.. അന്നേരം കാര്യങ്ങള്‍ ഏങ്ങനെ... അച്ചോ? എല്ലാ ദിവസവും അങ്ങേരു ഈ പള്ളി മുറ്റത്ത്‌ കള്ളും കുടിച്ചു വന്ന് ഈ "പെണ്ണും പിള്ളേ" കണ്ടിട്ട് പറയുന്നതൊന്നും കേള്കാരില്ലേ..?. മോളെ... ഈ പള്ളി മുറ്റത്ത്‌ എല്ലാ ദിവസവും മിനിമം ഇരുപത്തഞ്ചു പേര്‍ അല്‍പ്പം വിട്ട് അവരുടെ കഥകള്‍ പറഞ്ഞു സന്തോഷത്തോടെ പോകാറുണ്ട്..അതില്‍ ഏതാ.. നിന്‍റെ ആള്‍ എന്നറിയില്ല... പിന്നെങ്ങന ഞാന്.......? അതുമല്ല ഈ വയ്യാംപാട്.. നീ ഈ അച്ഛന്‍റെ അടുതുതന്നെ വന്നതെന്ത? അങ്ങേരെങ്ങാനം വന്നാല്‍ എനിക്കും കൂടി കിട്ടികോട്ടെ എന്ന് കരുതിയോ? എന്നെ കണ്ടെങ്കിലും അങ്ങേര്‍ ഇങ്ങോട്ടൊന്നു വന്നാല്‍ അച്ഛന്നൊന്നു കണ്ടു കൂടെ? എന്നിട്ട് വേണം നിനക്ക് കിട്ടാനുള്ളത് എനിക്ക് തന്നിട്ട് പോകാന്‍...? പറഞ്ഞു തീര്‍ന്നില്ല പുറേകെ നിന്നുള്ള ഒരു ങ്ങരകം... എവിടുന്നു ഏങ്ങനെ വന്നെന് കണ്ടില്ല...ഏങ്ങനെ ഭാര്യയെ ഈ വെള്ള കെട്ടിലും തിരിച്ചരിഞ്ഞന്നറിയില്ല. ഇതാണ് അച്ചോ ഞാന് പറഞ്ഞ സാധനം... ഈ മനുഷന്‍ ഒരു നല്ല ആളാണല്ലോ? ഇത് കേട്ടപോഴെ ഭര്‍ത്താവിനു സന്തോഷം ആയി..രണ്ട് പറയണം എന്ന ചിന്ത സുബോധ്മില്ലായ്മ്മയിലും അലിഞ്ഞു പോയി എന്നതാ സത്യം.. അച്ഛന്‍ അല്‍പ്പം സുഖിപ്പിച്ചതാണെന്ന് അറിഞ്ഞില്ല.... ആര്‍ക്കും അനകം ഇല്ല, എവിടെ തുടങ്ങണം, എന്ന ഒരു മൌനം... അന്നേരം രണ്ടാളും കൂടി പതുക്കെ വീട്ടില്‍ പോയ്കോ...? ഭര്‍ത്താവിനു അതി സന്തോഷം.. പോകും വഴി നല്ല മൂഡില്‍ തന്നെ രണ്ട് നീട്ടി പറയാമല്ലോ... കെട്ട് വിടും മുമ്പ്... പലപ്പോഴും ഒരു തലോടല്‍, ഒരു നല്ല വാക്ക് ആളുകളെ വ്യത്യാസ പ്പെടുത്താം... ആ നല്ല വാക്കുകള്‍ ശകാരതെക്കാള്‍ മെച്ചം ചെയ്യും നമ്മുടെ പല കുടുംബത്തിലെയും പ്രശ്നം ഭര്‍ത്താവിനു- ഭാര്യക്ക്‌ ഒരു സമാധാനം ഇല്ലയ്മ്മ ആണ്‌. വീട്ടില്‍ എത്തിയാല്‍ ശകാരം, വഴക്ക് എന്നാല്‍ അവിടെ അല്‍പ്പം അംഗികാരം, സ്നേഹം നല്‍കിയാല്‍ കലഹം, അടി, വഴക്ക് മാറികിട്ടു... ഇത് മനസമാധാനം, ഒറ്റപ്പെടല്‍ മാറാന്‍, ഒരു കുടി തന്നെ ശരണം, അത് കഴിഞ്ഞു ലോകത്തില്‍ ഒന്നറിയാന്‍ ഒരു പാട്ടും, ശ്രദ്ധ നേടിയെടുക്കാന്‍, ആരാണെന്നു കാട്ടി കൊടുക്കാന്‍ ഒരടിപിടി... ഈ ശ്രെധ വീട്ടിനുള്ളില്‍ കിട്ടണം.. ആദ്യം അല്‍പ്പം സുഖിപ്പിരാനെങ്കിലും... അത് പിന്നിട് സ്നേഹം, തലോടല്‍ ഒക്കെയായി മാറും. ലോകത്തില്‍ മാനുഷന് വേണ്ടത് പണമോ? ജോലിയോ? ഒന്നും അല്ല പകരം ആളുകളെ ഒരല്‍പം മനസിലാക്കല്‍ ആണ്‌, അവരെ നമ്മുടെ ശ്രദ്ധയില്‍ പ്പെടുത്തല്‍ ആണ്‌.. അവര്‍ നമ്മുടെ വീട്ടില്‍, ഇടയില്‍ അംഗികരിച്ചാല്‍ അതുമതി... ബാക്കി ഒന്നൊന്നായി മാറികിട്ടും... അല്ലെങ്കില്‍ അംഗികാരം കിട്ടാന്‍ അവര്‍ മദ്യം, മയക്കുമരുന്ന് ഇവയ്ക്കു അടിമപ്പെടുക മാത്രമല്ല .. അതില്ലാതെ ജീവിക്കാന്‍ തന്നെ കഴിയാതെ പോകും ... ജീവിതം എപ്പോഴും ഒറ്റപ്പെടല്‍ ആകരുത്... കൂട്ടം തെറ്റല്‍ ആകരുത്, ഒറ്റപ്പെടുത്തല്‍ ഒരുവനെ ഇല്ലാതാക്കി മറ്റൊരുവനായി മാറ്റുനുണ്ട്... കൂടെ ചേര്‍ക്കുമ്പോള്‍ ഒറ്റപെടലുകള്‍ ഒന്നികല്‍ ആയി... നാം പലരെയും കൂടെ ചേര്‍ക്കുമ്പോള്‍ അവര്‍ അംഗികാരം നേടി, നല്ല മനുഷര്‍ ആയി മാറുന്നു...
No comments:
Post a Comment